Wieża Eiffla to nie tylko słynny punkt orientacyjny - to przełom w architekturze. Kiedy Gustave Eiffel zbudował ją na Wystawę Światową w 1889 roku, krytycy nazwali ją szpecącą. Ale ponad 130 lat później wciąż stoi mocno, udowadniając, że wszyscy się mylili.
Dzięki odważnemu wykorzystaniu żelaza i przełomowemu projektowi, wieża wyznaczyła scenę dla nowoczesnych drapaczy chmur. W tym przewodniku dowiesz się, jak został zbudowany, dlaczego jest tak rewolucyjny i co sprawia, że jest trwały.
Budowa jednego z największych cudów świata, Wieży Eiffla, trwała zaledwie 2 lata, 2 miesiące i 5 dni. Inżynierowie i architekci, którzy to umożliwili, to:
W przeciwieństwie do neogotyckich, neobarokowych i renesansowych stylów, które dominowały w XIX-wiecznym Paryżu, Wieża Eiffla była odważnym skokiem w nowoczesną inżynierię.
Wieża Eiffla, mierząca 330 metrów, była najwyższą konstrukcją na świecie, gdy została ukończona - i do dziś dominuje w panoramie Paryża!
Wieża Eiffla Wycieczka z przewodnikiem windą: Szczyt lub drugie piętro
Wieża Eiffla - bilety na windy z gospodarzem na szczyt lub drugie piętro
Zestaw biletów: Wieża Eiffla Wycieczka z przewodnikiem windą z rejsem rzeką Sekwaną
Wieża Eiffla była przełomem w architekturze. Jego żelazna konstrukcja kratowa przeciwstawiła się tradycyjnym metodom budowania i stała się planem dla nowoczesnych drapaczy chmur.
Niezależnie od tego, czy podziwiasz go z dołu, czy popijasz szampana na szczycie, jego blask jest niezaprzeczalny.
Obserwatorium Latting (Nowy Jork, 1853) i wczesne projekty żelaznych mostów wpłynęły na jego ramy.
Jego żelazna konstrukcja kratownicowa, odporność na wiatr i wysokość uczyniły go przełomowym cudem inżynierii w 1889 roku.
Ma cztery nogi wspierające żelazny szkielet o otwartej konstrukcji, zwężający się w pojedynczą kolumnę wieżową na szczycie.
Elastyczna żelazna konstrukcja pochłania siłę wiatru, powodując kołysanie się wieży do 9 cm przy silnym wietrze.
Tak! Pierwsze szkice Wieży Eiffla są wystawione w biurze Gustave'a Eiffla na szczycie.
Wielu paryskich artystów i intelektualistów, w tym Guy de Maupassant i Charles Gounod, postrzegało Wieżę Eiffla jako brzydką potworność, która kłóciła się z klasyczną architekturą Paryża. Z czasem stał się jednym z najbardziej lubianych punktów orientacyjnych na świecie.
Ze względu na rozszerzalność cieplną, wieża rośnie nawet o 15 cm (6 cali) latem i kurczy się zimą. Strona południowa rozszerza się bardziej w upale, powodując, że szczyt wieży lekko odchyla się od słońca.
Gdyby Wieża Eiffla była wykonana z litego żelaza, a nie z konstrukcji kratowej, byłaby zbyt ciężka, aby się utrzymać i zawaliłaby się pod własnym ciężarem. Otwarta rama zapewnia lekkość, a jednocześnie wytrzymałość.
